Ноч

Снег ды неба, холад ночы
На дарозе цішыня
Свет свячы аслепіць вочы
І душа як не свая
Заспявае і застогне
І пачуцці льюцца звыш
Сэрца марыць аб свабодзе
Розум прагне не забыць...


Ты выходзіш на дарогу
Як сляпы ідзеш на свет
Ты губляеш веру у бога
Што маліўся столькі лет
То гады жыцця пустыя
Зразумець не кожны змог
Што пачуцці не жывыя
Разум сэрца перамог


Падыміся, глянь у неба
І пытанне у вачах:
Ці шчаслівым быць у свете,
Ці увогуле ніяк...
А сляза бяжыць па твару
І не зразумець чаму
Я ўпэўнены ў надзеі
Што шчаслівым я памру.


Толькі снег, ды толькі неба
Засталіся у вачах
Ты ідзеш уперад слепа
І губляеш томны страх
А душа ўжо ў нябёсах
Яна марыць аб адным
Дзе знайсці спакой для лёсу
Як яму дапамагчы...

Б.С.